Dirty Wombs / Gutter - split LP

Dirty Wombs are from Patra, Greece and they play amazing hardcore sung in English and Greek. After a great demo tape and a split EP they are back with their best recordings to date.

Gutter formed in Athens, Greece with members from Antimob/Jagernaut/Sarabante. They play early US hardcore and this is their first vinyl release after one demo. On their side, you can heard six angry songs with great obliterating vocals.

Genre: Hardcore/Punk/Crust
Country: Greece
Year: 2013
Labels: Scarecrow/Screaming Victims/No Sanctuary
Size: 70 mb

Download: http://www.mediafire.com/download/v4m3yops3f0vhb2/Gutter+-+Dirty+Wombs+split+12+LP.rar

Maggie was not innocent

It's been a long time since the poster above was published in London and now Margaret Thatcher is finally dead. She died yesterday (8th April 2013), aged 87. R.I.H. you "Iron Lady"...

Back at the day, when she was the Prime Minister of the country, many bands tried to express their feelings for her. Many songs had written and many album covers related to her. Some of them are the following:

Iron Maiden - Sanctuary (1980)

Angelic Upstarts - Woman In Disguise (1982)

Riot Squad - Fuck The Tories (1982)

Discharge - Warning: Her Majesty's Goverment Can Seriously Damage Your Health (1983)

Crass - You're Already Dead (1984)

The Exploited - Death Before Dishonour (1987)

Kangrena ‎- Estoc De Pus

Kangrena formed back in 1981 in Barcelona, Spain. Their name, wich is a misspelling of the spanish word "gangrene", was chosen because they wanted something that could be identified with what they were doing. Members of the band mentioned that their influences were Sex Pistols musically and Crass, Exploited lyrically. As for the local scene, they expressed their like for Ultimo Resorte, Decibelios and R.I.P. and their dislike for anything out of Madrid.

Here we have the remastered version of their demo tape released in 1984 and re-issued on vinyl by B-Core Disc.

Rageful and dirty punk. Enjoy!

Genre: Hardcore/Punk
Country: Spain
Label: B-Core Disc
Size: 42 mb
Bitrate: 192 kbps

Tracklist:

1. Soy Un Producto
2. Ella Es Puta
3. Madrid Vaya Pastel
4. La Cabra
5. Ataque!
6. Castigo De Dios
7. Violacion
8. Anti-Crass
9. Agobio Continuo
10. Tiempo Muerto
11. Estas Colgado
12. M.D.B.
13. Yo No Quiero
14. Rusky Pusky
15. Di Di Di
16. Molinillo Peleon
17. Punk Control
18. Ascos
19. Ultima Dosis
20. Biopsia
21. Esto Es Una Farsa
22. Represores

Download: http://www.mediafire.com/?kph9qb5rcaz39rt

Μέχρι να γίνεις ο βασιλιάς των ηλιθίων

Ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους για την έξαρση της πανκ ιδεολογίας και μουσικής σαν κοινωνικό πολιτικό φαινόμενο έως και σήμερα.

Μια Παραγωγή του Σέργιου Βαφειάδη μαζί με τους Μιχάλη Νταλανίκα και την ομάδα Omega Commons.

Προβολές:

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013
Ώρα: 20.45
Κιν/γραφος: Τριανόν ( Πατησίων και Κοδριγκτώνος 21)

Σάββατο 6 Απριλίου 2013
Ώρα: 23.00
Κιν/γράφος: Τριανόν ( Πατησίων Και Κοδριγκτώνος 21 )

Τηλέφωνο Πληροφοριών: 210 8215469, 210 8222702

Οι συντελεστές της ταινίας θα βρίσκονται εκεί για να απαντήσουν σε ότι ερωτήσεις θα έχετε σχετικά με το ντοκιμαντέρ.

Πολύ σύντομα θα έχουμε νέα και για τις προβολές εκτός Αθήνας

Για ακόμα μια φορά σας ευχαριστούμε όλους για τα καλά σας λόγια και για το support.

Έφτασε η ώρα, τα λέμε στις αίθουσες.

- Μέχρι να γίνεις ο βασιλιάς των ηλιθίων team. -

R.I.P. Clive Burr (1957-2013)

Best known as an Iron Maiden drummer from 1979 to 1982, Clive Burr also played for many bands like Samson, Trust, Alcatrazz and others. He was diagnosed with multiple sclerosis, the treatment of which left him deeply in debt. He died in his sleep on 12 March 2013. He was 56. 

R.I.P.

Οι αδέσποτοι θαμώνες των Εξαρχείων

«Στα Εξάρχεια ξανά

ο μπάτσος πάλι κυνηγά

τα αδέσποτα σκυλιά

φορμόλη όλα καθαρά...»

Panx Romana - Κράτος Κλειστόν, 1999

* Το παραπάνω σκίτσο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Ποντίκι», στις 7 Δεκεμβρίου 1984.

Τα τσογλάνια της πλατείας

Σκίτσο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Ποντίκι», στις 5 Οκτωβρίου 1984.

Mitsotakis, the punk rocker

Εξώφυλλο της εφημερίδας «Το Ποντίκι», στις 2 Νοεμβρίου 1984.

Στην εποχή του Αντρέ(α)

«Εμπρός Αντρέα, για μια Ελλάδα νέα», ήταν το σύνθημα που διαλαλούσαν οι ψηφοφόροι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του 1981.  Αυτή η «Ελλάδα νέα» τελικά έκανε την εμφάνισή της και δεν άργησε να αποβάλλει τον σοσιαλιστικό της μανδύα και να κάνει ξεκάθαρο πως η ανοχή θα είναι μηδενική σε κάθε φωνή διαμαρτυρίας και σε κάθε τι διαφορετικό.
Μεταξύ άλλων και κάπου στο 1984, εφευρέθηκαν οι «επιχειρήσεις αρετής», που σκοπό είχαν να εξολοθρεύσουν τον νέο «εσωτερικό εχθρό»: τους πανκς.

*Το παραπάνω σκίτσο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Ποντίκι», στις 2 Νοεμβρίου 1984.

Χορεύοντας στις φλόγες το τραγούδι της οργής

Το βράδυ ανάψαμε φωτιά
Και τραγουδούσαμε γύρω τριγύρω:

Φωτιά, ωραία φωτιά, μη λυπηθείς τα κούτσουρα
Φωτιά, ωραία φωτιά, μη φτάσεις ως τη στάχτη
Φωτιά, ωραία φωτιά, καίγε μας, λέγε μας τη ΖΩΗ.

«Ο Ήλιος Ο Πρώτος» (απόσπασμα 18), Οδυσσέας Ελύτης, 1943.

Για την Εξουσία

Από το φανζιν «Αυτοψία», Μάρτης 1990.

Ο Τζέισον και το ξύπνημα από τον λήθαργο

Κόμικ από το έντυπο «Anarchie», τεύχος 1, 1999.

Fear Condition - ...Till Night Comes Again (1986)

Fear Condition formed in 1985 in Thessaloniki, Greece and the next year they released this amazing album on Smash Records. Unfortunately,  this is not well-known, so for them who haven't heard it, this is a chance to discover the emotions that a truly masterpiece of the greek undergound can offer them.

Post-punk/gothic-rock music influenced by Joy Division, Bauhaus and Birthday Party. An oustanding album full of energy and wonderful lyrics about beauty, madness and logic, vampires, claustrophobia and estrangement.

Highly recommended!

Οι Fear Condition σχηματίστηκαν το 1985 στην Θεσσαλονίκη και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν αυτό το καταπληκτικό άλμπουμ στην Smash Records. Δυστυχώς, δεν είναι ευρέως γνωστό, οπότε για όσους δεν γνωρίζουν την ύπαρξή του είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουν τα συναισθήματα που μπορεί να τους προκαλέσει αυτό το πραγματικό αριστούργημα της ελληνικής underground σκηνής.

Μουσικά κινείται στα χνάρια των Joy Division, Bau Ηaus και Birthday Party. Ένα εξαιρετικό άλμπουμ, γεμάτο ενέργεια και όμορφους στίχους που θίγουν θέματα όπως η ομορφιά, η τρέλα και η λογική, οι βρικόλακες, η κλειστοφοβία και η αποξένωση.

Λάτρεις του σκοταδιού σπεύσατε!

*Περισσότερα για τον δίσκο στα Δέχα Χιλιάδες Μάτια

Genre: Post Punk/New Wave/Gothic Rock
Country: Greece
Label: Smash Records
Year: 1986
Size: 54,4 mb
Bitrate: 192 kbps

Tracklist:

  Pale Side
A1 Instant Flower
A2 Vampire
A3 One Flew Over The Cuckoo's Nest
A4 Paris At Night
A5 Black And White

   Full Moon Side
B1 Dreaming Of Tunnels
B2 Dimensions Of The Forest
B3 I Remember (Darkness In Stockholm)
B4 Halloween

Download: http://www.mediafire.com/?inv2sj06ahi2m5t

Dr. Photoshop

Λίγο φώτοσοπ την μέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα...

Οδός 55 - s/t (2012)

Odos 55 formed in Athens, Greece in 2010. They mainly use synthesizer, drum machine and effects from the past. Here we have their debut album that released in 2012 by Ειρκτή. With their sets being influenced by the post-punk/darkwave sound, they create dystopian atmosphere through the improvisation and the use of scheduled sounds and motifs.

The press release:


Now… out of the blackened arcades straight to a battlement while in elation…

While being here and now… (in)actively captured by our (non)intimate ambience and vastly exposed to the present of 2012. A few years after the flash bang… a few years after the bang flashes, some unexpected acquaintances, some unexpected meetings within a different-colored context of morning-hour solitary wandering as the first shore washes up on storm… Odos 55, born in the crossroads of profoundly mature sounds and attitude began to weave their sound in 2010. Today, eirkti records presents their music dressed up with relevant existentially wakeful lines. Full of electrical intensity, in a minimally while artfully performed noisy sound-frame, their musical syntheses accompanied by expressive words motivate the listener to some kind of direct response. From the vividly performed synthetic attack of Αττική Βικτώρια (i.e., Attica Victoria) to the discrete noisy thoughtfulness of Άδειοι δρόμοι (i.e., Empty Streets). From the minimal-punk frenzied beats of Άσπρη Γη (i.e., White Earth) to the neurotic demonstration of Αεικίνητοι (i.e., Restless). From the seemingly placid track of Αταλάνδη (i.e., Atalandi) to those hauntingly delivered such as Ο Κόσμος Τους (i.e., Their World) and Για Πάντα (i.e., Forever). Seven powerful compositions of a truly inspired musical manifesto. Comes in a limited edition of 500 black vinyl copies.

Οι ΟΔΟΣ 55 σχηματίστηκαν το 2010 στην Αθήνα. Χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο αναλογικά synthesizer, drum machine και εφέ από το παρελθόν. Τα σετ τους, επηρεασμένα από τον χαρακτηριστικό ήχο του post-punk και του dark wave, δημιουργούν μία δυστοπική ατμόσφαιρα μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και τη χρήση προγραμματισμένων ήχων και μοτίβων.

Το δελτίο τύπου:

Τώρα... εκ των μαύρων στοών σε έπαλξη και εν εξάρσει...

 (Αν)Ενεργοί συνδεσμώτες της (αν)οικείας ατμόσφαιράς μας, στο εδωνά και εκτιθέμενοι στο παρόν του 2012. Λίγα χρόνια πλέον μετά τη λάμψη κρότου... Ελάχιστα χρόνια πλέον μετά τις λάμψεις κρότου... ευρέσεις και συναντήσεις σε αλλόχρωμο περιθώριο πρωϊνών ερημικών πλεύσεων καθώς η πρώτη ακτή ξεβράζει σε τρικυμία... Οι Οδός 55, γέννημα σε σταυροδρόμι μεστωμένων ήχων και στάσης υφαίνουν τα προσχέδια της έμπνευσής τους (2010). Σήμερα, η εἰρκτή παρουσιάζει τις στολισμένες με ανάλογη στιχουργία μουσικές περιπλανήσεις των Οδός 55. Ζωσμένες με ορμητικούς ηλεκτρισμένους ήχους σε ελαχιστοποιημένα συνάμα έντεχνα αποδιδόμενα θορυβιστικά μοτίβα, οι συνθέσεις του σχήματος αναδύονται δυναμικά,η μία μετά της άλλης, παρακινώντας συνοδεία φωνής, συνοδεία αφυπνιστικής στιχουργηματικής απεικόνισης τον ακροατή σε άμεση ανταπόκριση. Από το μινιμαλιστικό συνθετικό πανκ και τις γλαφυρές ρεαλιστικές σκηνές του Αττική Βικτώρια, στις θορυβοποιές με λέξεις και ήχους σκέψεις του Άδειοι δρόμοι. Από τις γεμάτες με φρενήρεις ηλεκτρικούς χτύπους διαδρομές του Άσπρη Γη στη νευρώδη μουσική εκδήλωση του Αεικίνητοι. Από τις στιγμές δημιουργικής (επανα)συγκρότησης του Αταλάνδη στις στρωτές, φιλο-λογικά και ηχητικά άμεσες καταδηλώσεις κομματιών όπως το Ο Κόσμος Τους και το Για Πάντα. Επτά εν συνόλω δυναμιτιστικές συλλήψεις ενός σύγχρονου μουσικού μανιφέστου που αναμένει την έκθεσή του, που αναμένει την ακροαματική κατάθεσή του. Το παρόν κυκλοφορεί σε 500 αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου μαύρου χρώματος.

Genre: Synth/Post-Punk/Darkwave
Country: Greece
Year: 2012
Size: 97 mb
Bitrate: 320 kbps

Traclist:

Α1. Αττική - Βικτώρια
Α2. Άσπρη Γη
Α3. Ο Κόσμος Τους
Β1. Αταλάνδη
Β2. Άδειοι Δρόμοι
Β3. Αεικίνητοι
Β4. Για Πάντα

Download: http://www.mediafire.com/?3pbvjn3agz4i1s1

Μήνυμα ανθρωπιάς ζητά παραλήπτες

This bird above was used by the Greek Tourism Board in the 80´s and 90´s in a campaign for clean beaches. The bird back then said "No garbage, no plastics, in seas and beaches". This graffiti has very successfully used the bird that now says "No fascists, no racists, in cities and neighborhoods". Unfortunately we are still dealing with the old version...

Posted by Life In A City Full Of Errors

O γλάρος που απεικονίζεται παραπάνω χρησιμοποιήθηκε από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε μία καμπάνια για καθαρές παραλίες. Τότε ο γλάρος έλεγε «Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά, σε θάλασσες και ακτές». Στο γκράφιτι της παραπάνω φωτογραφίας, ο γλάρος συμβουλεύει «Όχι φασίστες, όχι ρατσιστές, σε πόλεις και γειτονιές». Ένα πολύ εύστοχο μήνυμα που ζητά παραλήπτες, αλλά στην Ελλάδα του 2013, δυσκολεύεται να τους βρει, είναι η αλήθεια...

Δε λένε τίποτα

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μία συνωμοσία του Silent Crossing, της Krotkie και του Χαμένου Επεισοδίου.

Τους βλέπω στο facebook, είναι φίλοι απ’ τα παλιά, κάποτε κάναμε κοπάνες απ’ το σχολείο μαζί, κάποτε δουλεύαμε μαζί, κάποτε κάναμε θητεία μαζί, κάποτε συγκατοικούσαμε, κάποτε ήταν άνθρωποι με πολλά ενδιαφέροντα,  κάποτε τους ζήλευα για την ικανότητα τους να ανακαλύπτουν πρωτοπορίες, να παθιάζονται με μουσικές, να διαβάζουν τα καλύτερα βιβλία, να διοργανώνουν τα καλύτερα πάρτι, να πηγαίνουν στα πιο ψαγμένα μαγαζιά. Και σήμερα δε λένε τίποτα. Ζήσαμε μαζί την προ-ολυμπιακή Αθήνα με τα σπασμένα πεζοδρόμια, τα μπάζα, τα αναχώματα, τις ατέλειωτες διαδρομές των αστικών λεωφορείων, μετά την αισιοδοξία ότι η ζωή μας και η Αθήνα αλλάζουν, τις άγριες εξερευνήσεις στην κοιλιά της πόλης, την προσδοκία της μεταμόρφωσης του βαρετού μητροπολιτικού κέντρου σε πολύχρωμη παλέτα εθνών όπως το περιέγραφαν τότε τα φρη πρες. Οι περισσότεροι από αυτούς διαφημιστές, επικοινωνιολόγοι, μαρκετινίστες, πάντα προσηλωμένοι με θρησκευτική ευλάβεια στην καριέρα τους, συνεχίζουν και σήμερα τις ίδιες βουβές ασυνάρτητες διαδρομές τους σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, εξακολουθούν να ακούνε τις καλύτερες μουσικές, μέσα από το facebook κάνουν τσεκ ιν στα καλύτερα πάρτι, μας ενημερώνουν για τα υπέροχα ταξίδια τους στο εξωτερικό και περιφέρουν σαν ιερά σινδόνη το κουφάρι των τελευταίων διαφημιστικών τους προϊόντων που δεν μπορεί να αγοράσει πια κανείς. Αν χρειαστεί φυσικά θα την κάνουν για έξω, που να χαραμίζονται εδώ, εξάλλου αυτοί είναι τόσο νέοι και τόσο καταξιωμένοι, υπήρξαν τα καλύτερα μυαλά μιας εποχής που τέλειωσε εδώ και καιρό κι αυτοί δεν είδαν τίποτα, δεν άκουσαν τίποτα, δε λένε τίποτα.

Τους βλέπω ακόμα στο κέντρο της Αθήνας, στα μέρη που πηγαίναμε μαζί τότε και δεν έχει αλλάξει το παραμικρό. Με το άψογο βρετανικό τους φλέγμα που υιοθέτησαν απ’ τις σπουδές στο εξωτερικό βρέχουν τα φιλήσυχα μουστάκια τους σε ακριβά κοκτέηλς και δε λένε τίποτα. Τους βλέπω να παίρνουν φιλήδονες πόζες μπροστά στα τελευταία κουφάρια του lifestyle, να ξεφυλλίζουν interior design περιοδικά της προηγούμενης δεκαετίας, να στενοχωριούνται με τα ζώδια της ημέρας, να περιμένουν σε ουρές για ένα ακόμα άχρηστο gadget, να φουσκώνουν από υπερηφάνεια για τους εικονικούς τους followers και να μη λένε τίποτα. Μεταξύ τους μιλάνε μόνο για όσα έχουν ήδη χρεοκοπήσει, τις μάρκες των κακοραμμένων ρούχων τους, τις τιμές των γρήγορων αυτοκινήτων τους, τα χρώματα των άβολων επίπλων τους, τα σχήματα των άσχημων συσκευών τους, την γεύση των χαλασμένων κρασιών τους, τις θερμίδες των άνοστων φαγητών τους. Νερόβραστοι απολιτίκ χωρίς γνώμη αλλά με άποψη για όλα, γι’ αυτούς η φτώχεια, η ανεργία, η κρατική βία είναι εικονικά ολογράμματα σε μεσημεριανές εκπομπές, κάτι έχουν ακουστά για siemens, βατοπέδια, offshores, εξοπλιστικά προγράμματα, μαύρο πολιτικό χρήμα, λίστες λαγκάρντ, όλα αυτά όμως δεν τους αφορούν. Παραμένουν οι τελευταίοι ανυποχώρητοι και αψεγάδιαστοι υπερασπιστές του cool γιατί αυτό έμαθαν ότι είναι ο σκοπός της ζωής τους, ανυποψίαστοι ακόμα για την προσωπική τραγωδία που τους περιμένει στη γωνία.

Τους βλέπω στα πρακτορεία ΠΡΟ-ΠΟ να τζογάρουν σιωπηλά τη θλίψη τους στο ΚΙΝΟ και στα σουπερμάρκετ με κουπόνια του Πρώτου Θέματος στο χέρι να ψάχνουν τις πιο συμφέρουσες προσφορές απορρυπαντικών, τους βλέπω σκυφτούς σε στάσεις λεωφορείων, σε ουρές νοσοκομείων, στα σκαλάκια εκκλησιών να περιμένουν μάταια κάποιο θαύμα, βλέπουν βουβοί τα νομοσχέδια να περνούν, το ναζισμό να παρελαύνει, τα παιδιά τους να διαπομπεύονται, βουλιάζουν στην κατάθλιψη και δε λένε τίποτα. Τους βλέπω να ανέχονται σιωπηλά όσα μας τρομάζουν, νοσοκομεία χωρίς γάζες και οινόπνευμα, σχολεία χωρίς θέρμανση, δικαστήρια να αθωώνουν ζαρντινιέρες, νόμους να καταργούν την αξιοπρέπειά, εργολάβους να χτίζουν στο χάος, τραπεζίτες να ανταμείβονται από το κράτος για τις ζημιές τους, χρεοκοπημένους εκδότες να προπαγανδίζουν τον φόβο. Συνήθισαν τις μειώσεις των μισθών τους, τους απολυμένους συγγενείς τους, τα συσσίτια μπροστά στο σπίτι τους, τον εκφασισμό του κράτους, τα ανοιγμένα κεφάλια της αστυνομίας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την εξουσιομανία αυτών που τους πουλάνε και τους αγοράζουν φτηνά στα χρηματιστήρια των διεθνών τοκογλυφικών οργανισμών. Και συνεχίζουν να καταναλώνουν στημένες δημοσκοπήσεις, πειραγμένα βίντεο, αλλοιωμένες ειδήσεις, αναξιόπιστες στατιστικές, μουδιάζουν από φόβο μπροστά στα κυβερνητικά διαγγέλματα και δε λένε τίποτα, μόνο αγωνιούν για την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας λες κι αυτό θα σήμαινε το παραμικρό για τη μίζερη ζωούλα τους.

Τους βλέπω καθισμένους αναπαυτικά στους καναπέδες τους με ένα μπολ ποπ κορν στο χέρι να παρακολουθούν τις ειδήσεις του ΣΚΑΪ και να θυμώνουν με τους απεργούς που δεν βάζουν πλάτη να σωθεί η χώρα. Τους βλέπω να γκρινιάζουν στριμωγμένοι στην κίνηση στον Κηφισό ή στην Πέτρου Ράλλη, ακούγοντας την πρωινή ζώνη του ραδιοφώνου, να σκέφτονται πως θα βγάλουν το μήνα, να φρίττουν με τις εστίες ανομίας. Την ίδια ώρα η αστυνομία διαλύει απεργίες, συλλαμβάνει απεργούς, κηρύσσεται επιστράτευση, σε λίγο θα βγάλουν και τα τανκς στο δρόμο για να υπερασπιστούν τις καρέκλες τους, κι αυτοί βουβοί και άπραγοι διαλογίζονται με το νέο μάντρα της εποχής «τα νέα μέτρα είναι επώδυνα αλλά αναγκαία, τα νέα μέτρα είναι επώδυνα αλλά αναγκαία, τα νέα μέτρα είναι επώδυνα αλλά αναγκαία» και τι να κάνεις δηλαδή, πάνω απ’ όλα η αστική νομιμότητα, πάνω απ’ όλα το ευρώ, πάνω απ’ όλα  να υπάρχει δουλίτσα κι ας μη ζει κανείς με το μισθό του πια.

Τους βλέπω όλους αυτούς και καταβάλλω φιλότιμες προσπάθειες να μπω στα παπούτσια τους, να δω πως σκέφτονται, να νιώσω κι εγώ για μια στιγμή “έντιμος άνθρωπος, κυρ-Παντελής”. Και χαίρομαι που δεν τους καταλαβαίνω. Και χαίρομαι που κάπου κάπου, μέσα από τα σπλάχνα της ιστορίας, ξεπηδούν και μερικοί μη έντιμοι άνθρωποι. Κι ευγνωμονώ αυτούς τους αδίσταχτους άνομους που κρεμάστηκαν στα δικαστήρια του Σικάγου κι εκείνους που δολοφονήθηκαν στην πλατεία Ταχρίρ και όσους άλλους άνομους πότισαν με αίμα τους δρόμους των μεγαλουπόλεων. Και χαίρομαι που σε τόσες αποστροφές της ιστορίας, υπήρξαν κάποιοι που αρνήθηκαν να γίνουν τα τσιράκια του άρχοντα ηλιθίου, που ξεντύθηκαν τα σαβανωμένα συνολάκια της σκονισμένης νεολαίας, που τίναξαν τη σκόνη απ’ τα μυαλά τα δικά τους και των άλλων.

Και νιώθω σα να είμαι πάνω σε μια μοτοσυκλέτα, λίγο πριν από αναστροφή, και δεν βλέπω τι έχει από πίσω, μα ακούω φωνές και βήματα, προσπαθώ να διακρίνω μορφές πίσω από τον κουρνιαχτό, αναπνέω άλλες ιδέες πασπαλισμένες με δακρυγόνα και κροτίδες, τη μυρωδιά του αίματος και της ζωής.

Και θέλω να πω σε όλους αυτούς τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες, τους κοπαδίτες τους βουβούς, πως πάντα σ’ αυτόν τον κόσμο που με φωτιά και με μαχαίρι προχωρεί, ήταν οι αδίσταχτες άνομες μειοψηφίες που έφερναν τον αέρα του μέλλοντος και τις ανατρεπτικές αλλαγές.

Πως και τούτη η εποχή είναι από ‘κείνες που διαλέγουμε όλοι μας αν θα υποταχτούμε στο φόβο ή αν θα τον αντιμετωπίσουμε, κοιτώντας τον στα μάτια, έστω και με μάτια τρομαγμένα.

Πως τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουμε.

To χάος θα έρθει από τους κάτω

Εμείς και αυτοί: οι (παρα)λογισμοί των από πάνω.

Μιλούν οι από πάνω:

Εμείς είμαστε αυτοί που κάνουν κουμάντο. Είμαστε ισχυρότεροι, παρόλο που είμαστε λιγότεροι. Δεν μας νοιάζει τι λες – ακούς – σκέφτεσαι – κάνεις, αρκεί να μη μιλάς, να μην ακούς, να μην κινείσαι.

Μπορούμε να επιβάλουμε στην κυβέρνηση ανθρώπους μέσης ευφυΐας (αν και είναι πλέον δύσκολο να τους βρεις στις τάξεις των πολιτικών), όμως επιλέγουμε κάποιους που δεν είναι καν σε θέση να προσποιηθούν ότι ξέρουν τι τους γίνεται.

Γιατί; Γιατί μπορούμε.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους αστυνομικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς για να συλλαμβάνουμε και να φυλακίζουμε αληθινούς εγκληματίες, μόνο που αυτοί οι εγκληματίες αποτελούν ζωτικό μας κομμάτι. Αντίθετα, επιλέγουμε να κυνηγάμε, να χτυπάμε, να συλλαμβάνουμε, να βασανίζουμε, να φυλακίζουμε και να δολοφονούμε εσένα.

Γιατί; Γιατί μπορούμε.

Αθώος ή ένοχος; Τι σημασία έχει; Η δικαιοσύνη είναι μια από τις πολλές πουτάνες στην ατζέντα μας και, πίστεψέ μας, δεν είναι η πιο ακριβή.

Και ακόμα κι αν προσαρμόζεσαι απόλυτα στο καλούπι που σου επιβάλλουμε, ακόμα κι αν δεν κάνεις τίποτα, κι αν είσαι αθώος, θα σε συντρίψουμε.

Και αν επιμένεις να μας ρωτάς γιατί το κάνουμε, νά η απάντηση: Γιατί μπορούμε. [...]

Δεν έχει σημασία ποιος βγαίνει μπροστά. Τα περί Δεξιάς ή Αριστεράς είναι, απλώς, οδηγίες για τον σοφέρ που παρκάρει το αμάξι. Η μηχανή λειτουργεί από μόνη της. Δεν χρειάζεται να δώσουμε καν εντολή για να τιμωρηθούν οι απερίσκεπτοι που ίσως μας πάνε κόντρα. Μεγάλες, μεσαίες και μικρές κυβερνήσεις όλου του πολιτικού φάσματος, παρέα με διανοούμενους, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες ερίζουν για το ποιος θα έχει το προνόμιο να μας ικανοποιήσει.

Οπότε, άντε πηδήξου, χάσου, σάπισε, ψόφα, απογοητεύσου, παραδώσου.

Για τους άλλους δεν υπάρχεις, δεν είσαι τίποτα.

Ναι, έχουμε σπείρει μίσος, κυνισμό, πικρία, απελπισία, τον θεωρητικό και πρακτικό «ωχαδερφισμό», τον κονφορμισμό του «μη χείρον βέλτιστον», τον φόβο που έγινε παραίτηση.

Κι όμως, φοβόμαστε μήπως όλο αυτό πάρει τη μορφή οργανωμένης, ανατρεπτικής οργής, που δεν εξαγοράζεται.

Γιατί το χάος που επιβάλλουμε το ελέγχουμε, το διευθετούμε, το δίνουμε σε δόσεις, το τροφοδοτούμε.

Αλλά, το χάος που έρχεται από τους από κάτω…

Α, αυτοί… ούτε που καταλαβαίνουμε τι λένε, ποιοι είναι, πόσο κοστίζουν.

Κι ύστερα, είναι τόσο αυθάδεις ώστε να μη θέλουν πια να ζητιανεύουν, να περιμένουν, να ζητούν, να ικετεύουν, αλλά να ασκήσουν την ελευθερία τους. Πού ξανακούστηκε τέτοια ξεδιαντροπιά!

Αυτός είναι ο αληθινός κίνδυνος. Άνθρωποι που κοιτάζουν στην άλλη πλευρά, που βγαίνουν από το καλούπι, το σπάνε ή το αγνοούν.

Ξέρεις τι μας έχει ωφελήσει πολύ; Αυτός ο μύθος της ενότητας πάση θυσία. Να τα βρίσκεις μόνο με τον αρχηγό, τον διευθυντή, τον ηγέτη ή όπως κι αν τον λένε. Είναι πιο εύκολο να ελέγχουμε, να διευθύνουμε, να συγκρατούμε έναν παρά πολλούς. Και μάλιστα, φτηνότερο. Ατομικές επαναστάσεις κι άλλα τέτοια. Είναι άχρηστα σε συγκινητικό βαθμό.

Αντίθετα, αυτό που αποτελεί κίνδυνο, πραγματικό χάος, είναι όταν ο καθένας γίνεται συλλογικότητα, ομάδα, μπάντα, φυλή, οργάνωση και μαθαίνει να λέει «όχι» και «ναι» και όλοι αυτοί συμφωνούν μεταξύ τους. Γιατί το «όχι» στοχεύει σε εμάς που κάνουμε κουμάντο. Όσο για το «ναι»… αυτό κι αν είναι συμφορά, φαντάσου ο καθένας να χτίζει τη δική του μοίρα και να αποφασίζει τι θα γίνει και τι θα κάνει. Είναι σαν να υπονοείς ότι οι αμελητέοι είμαστε εμείς, αυτοί που περισσεύουν, οι άχρηστοι, αυτοί που πρέπει να μπουν φυλακή, να εξαφανιστούν.

Ναι, σκέτος εφιάλτης. Για εμάς, αυτή τη φορά. Φαντάζεσαι πόσο κακόγουστος θα γινόταν αυτός ο κόσμος; Γεμάτος Ινδιάνους, μαύρους, καφέ, κίτρινους,κόκκινους, ράστα, τατουάζ, πίρσινγκ, ξυρισμένα κεφάλια, πανκ, γκοθ, μιγάδες, σκέιτερ, τη σημαία με το «Α» χωρίς πατρίδα, νέους, γυναίκες, πουτάνες, κορίτσια, ηλικιωμένους, οδηγούς, αγρότες, εργάτες, προλετάριους, φτωχούς, ανώνυμους και… άλλους. Δίχως πριβέ χώρους για εμάς, τους «beautiful people», τους «ωραίους ανθρώπους» για να καταλαβαινόμαστε… γιατί φαίνεται από χιλιόμετρα ότι δεν σπούδασες στο Χάρβαρντ.

Ναι, η μέρα εκείνη θα ήταν για εμάς σαν νύχτα… Τα πάντα θα τινάζονταν στον αέρα. Τι θα κάναμε;

Μμμμ… αυτό δεν το έχουμε σκεφτεί. Σκεφτόμαστε, σχεδιάζουμε και εκτελούμε για να αποτρέψουμε κάτι τέτοιο, αλλά… δεν μας έχει περάσει από το μυαλό.

Ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία: είναι εποχές κρίσης. [...]

Οχι, φυσικά και δεν σε φοβόμαστε. Οσο για αυτή την προφητεία… Μπα, σκέτες προλήψεις, χωριάτικες…

Τι;… Δεν είναι προφητεία;

Α, είναι υπόσχεση…

«ΜΑΡΙΤΣΙΒΕΟΥ» («Εκατό φορές θα νικήσουμε»)

(συνεχίζεται…)

Από οποιαδήποτε γωνιά, οποιουδήποτε κόσμου.

Υποδιοικητής Μάρκος

Πλανήτης Γη

Γενάρης 2013

(Μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες κείμενο στα ισπανικά στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://enlacezapatista.ezln.org.mx/2013/01/20/ellos-y-nosotros-i-las-sin-razones-de-arriba/)

http://www.efsyn.gr/?p=17610

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Villa Amalias

2013: still here, still rock n' roll...

The Kids - This is Rock n' Roll

Well, it's the only music that makes me feel good

the only music i always understood

this is the reason i learned to play

if you heard us you only can say

This is rock 'n roll, this is rock 'n roll

Well, there are good and bad times coming our way

but only rock 'n roll is here to stay

rock 'n roll is what i feel

rock 'n roll it's fucking real

This is rock 'n roll, this is rock 'n roll

that's my life until i die, that's my life until i die

that's my life until i die, that's my life until i die